De wijn smaakt me goed, en eigenlijk is dat een understatement en smaakt de wijn me extreem goed, de volle krachtige tonen die het effect zijn van de vele tannines, mijn huisgenoot waarschuwde me ‘te veel van die stof doet je geen goed, en je tanden verkleuren’, en zoals dat gaat bij waarschuwingen trok ik mij er niets van aan; bij ieder fysiek contact met de wijn voel ik het rode vocht branden op mijn lippen en beroeren aroma’s mijn nervus facialis, nervus glossopharyngeus en nervus vagus; deze aanduidingen hebben betrekking op specifieke plaatsen, op de receptoren, in mijn mond en ik heb hierover gelezen op internet. De wijn is zo zwaar dat je ‘m haast moet wegkauwen, deze woordkeuze heb ik van Arend Jan, en deze ook: het is een straffe wijn. Mijn neus vult zich met een rijke geur en ik vraag me af of de jongen aan de overzijde van de bar ook zo van zijn wijn geniet. Ik denk het niet. Zijn aandacht gaat namelijk uit naar het meisje naast hem dat steeds een stukje terugdeinst als hij zich in zijn gesprek verliest en steeds verder vooroverbuigt en soms lijkt het zelfs alsof hij zijn hoofd in haar schoot wil leggen, wat mij overigens een zaligheid lijkt. Het meisje heeft vriendelijke rode haren en een zachte uitdrukking zonder dat ze aan dons doet denken, een associatie die mij vaker overkomt bij vrouwen met rood haar. Ze draagt een kasjmier vest wat evenzeer een zachtmoedige verrukking in mij losmaakt. Even leken wij drieën, de bewegelijke jongen, het meisje met het rode haar en ik met mijn Argentijnse Carmenere Syraz de enigen aan de rand van Andrea’s domein, die nu met ferme druk limoenpartjes in een glas fijnstampt; de knappe barman is zich maar al te bewust van zijn goddelijke delen; en zijn goed gedefinieerde bovenarmen tekenen mooi af bij iedere krachtinspanning die het pletten van de limoen vereist. Het blijkt een caipirinha in wording voor een man van middelbare leeftijd die mij met zijn diepliggende amandelvormige ogen uit mijn gedachtewereld haalt. Die blik! Zo gaat het nou de hele tijd: van in gedachten verzonken, terug naar de realiteit, weer de gedachtewereld in, en opnieuw wakker geschud; de beproeving van het perpetuum mobile van aandacht.
0 comments:
Post a Comment