De bewoners van Madurodam zijn druk in de weer. Onvermoeibaar draaien de autootjes, treintjes, bootjes, en vliegtuigjes hun eindeloze rondjes. Het feit dat er op deze grauwe koude dinsdagmiddag nauwelijks bezoekers in hun kleine stad zijn deert ze niet. Van het bestaan van een wijdere wereld buiten hun direkte omgeving zijn ze zich namelijk niet bewust. Hun aandachtsveld bestaat slechts uit de straten, sporen, waterwegen en landingsbanen waarover ze zich voortbewegen.
De aanwezigheid van medebewoners gaat volledig aan Madurodammers voorbij. Ze komen ze nooit tegen. De autootjes rijden altijd in precies dezelfde volgorde en op precies dezelfde afstand van elkaar over de snelweg. De treintjes stoppen zonder uitzondering elke keer op precies hetzelfde station, op precies dezelfde plek langs het perron, maar er stapt nooit een reiziger in of uit. De vliegtuigjes stijgen nooit op, de bootjes meren nooit aan, en passagiers gaan nooit aan of van boord. De bewoners van Madurodam hebben het op routine en langs elkaar heen leven gebaseerde bestaan geperfectioneerd.
Deze levenswijze voorkomt heel wat problemen. Want zonder interactie geen conflicten; zonder bewustzijn geen emoties; zonder verantwoordelijkheden geen zorgen. De keuze voor deze levenswijze is een bewuste, maar is niet door de Madurodammers zelf gemaakt. Van hogerhand wordt hun bestaan tot in detail gestuurd, door iemand die alles heeft wat zij niet hebben. Interactie, bewustzijn en verantwoordelijkheden. Conflicten, emoties en zorgen.
Beiden hebben op hun manier een rijk leven. De Madurodammers ontbreekt het binnen hun beperkte bestaan aan niets. Dat is rijkdom. Het leven van hun hogere hand kent daarentegen geen grenzen. Het is onvoorspelbaar en vol mogelijkheden. Ook dat is rijkdom.
De vraag is: wie is rijker?
De aanwezigheid van medebewoners gaat volledig aan Madurodammers voorbij. Ze komen ze nooit tegen. De autootjes rijden altijd in precies dezelfde volgorde en op precies dezelfde afstand van elkaar over de snelweg. De treintjes stoppen zonder uitzondering elke keer op precies hetzelfde station, op precies dezelfde plek langs het perron, maar er stapt nooit een reiziger in of uit. De vliegtuigjes stijgen nooit op, de bootjes meren nooit aan, en passagiers gaan nooit aan of van boord. De bewoners van Madurodam hebben het op routine en langs elkaar heen leven gebaseerde bestaan geperfectioneerd.
Deze levenswijze voorkomt heel wat problemen. Want zonder interactie geen conflicten; zonder bewustzijn geen emoties; zonder verantwoordelijkheden geen zorgen. De keuze voor deze levenswijze is een bewuste, maar is niet door de Madurodammers zelf gemaakt. Van hogerhand wordt hun bestaan tot in detail gestuurd, door iemand die alles heeft wat zij niet hebben. Interactie, bewustzijn en verantwoordelijkheden. Conflicten, emoties en zorgen.
Beiden hebben op hun manier een rijk leven. De Madurodammers ontbreekt het binnen hun beperkte bestaan aan niets. Dat is rijkdom. Het leven van hun hogere hand kent daarentegen geen grenzen. Het is onvoorspelbaar en vol mogelijkheden. Ook dat is rijkdom.
De vraag is: wie is rijker?
0 comments:
Post a Comment